Beşiktaş

Bu sabah Pazar olmasına rağmen erken kalktım, yanlış bir telefon sağolsun uykumu aldı götürdü. Ne yapayım derken kahvaltıyı dışarda yapma isteğim belirdi. Nasıl bir kahvaltı peki? Yine bir nasıla takıldım kaldım J fazla uzun sürmeden simit peynir ve çay' a karar verdim, Beşiktaşa gitmek üzere evden çıktım.

İstanbul şiirlerini hep sevmişimdir. En güzel kim yazmış diye sorarsanız; bana göre Ziya Osman Saba' nın İstanbul şiiri ağır basar, belki de Beşiktaş' la ilgili olan bölüm beni daha iyi anlattığı için, bilmiyorum. Bu yüzdendir ilk vapuru arar boğaza inince gözlerim.

Ve o vapurda bende olsaydım dileği. Aslında iskeleyi ve inenleri görünce kendimce bir öykü yazdım, hazır Aylak Adam' ı okurken ve kendimce bir aylaklık yaparken yazmadan geçemezdim ki geçmedim de, sonra paylaşmak üzere.

İskelede yürümeye devam edince toplar ve aralarında güvenciler karşıladı beni;

Ve tabi ki boğazdan geçen gezinti tekneleri;

Pazar ama herkes dışarda, erken kalkanlara ve dışarda olanlara hep imrenmişimdir, hayatı daha çok yakaladıklarına inanırım çünkü, çünkü yaşamın içinde olmak, yaşamın kendisi olmak değil midir? Bir köşede durmak yerine, seyirci kalmak yerine yaşamalı bence insan, netice de yine klasik ama, tek hakkımız var.

Sahil cafe benim sevdiğim mekanlardan birisi, her ne kadar sık gelemesemde; önündeki alan bana hep güneyi hatırlatır:

Bir zamanlar buradan denize girildiğini bilmek insanı heyecanlandırıyor, belki bir hayal ama ilerki yıllarda yeniden girilebilir, kimbilir.

Gezinti devam ederken kısa bir mola verdim ve bugünlerde favori yemeğim –ben bir yemeği keşfettim mi sürekli aynısından yerim ve kolay kolay bıkmam, sanırım boğa burcu özelliği olsa gerek - mantar köfte ile kendimi ödüllendirdim.

Artık kalkmalıyım, malumunuz Yolcu yolunda gerek. Şimdiden iyi bir hafta diliyorum.